ROZDZIAŁ 05

- Jechałyśmy razem tym samym autem. - uśmiechnęła się smutno. - To dobra dziewczyna. Ona jedyna nas uspakajała. - łzy zaczęły spływać po policzkach dziewczyny.
Drżącymi rękoma wystukałem wiadomość gdzie jestem i w którym dokładnie pokoju, po czym wysłałem do chłopaków.
- Co się z nią stało? - spytałem szybko. Cholera. Proszę, powiedz, że jest w tym klubie, albo chociaż wiesz gdzie jest.
- Kupił ją jakiś mężczyzna. Był na nią nieźle napalony, chciał postrzelić innego za to, że z nim konkurował. Kupił Jess i dwie inne dziewczyny, później z nimi wyszedł.
- Gdzie wyszedł?
- Nie wiem. Ja zostałam na aukcji. - mruknęła smutno. - Proszę, wyciągnij mnie stąd. - pociągnęła nosem.
Nagle drzwi otworzyły się tak mocno, że uderzyły o ścianę. Dziewczyna podskoczyła ze strachu i skuliła się na łóżku.
- Co tu się dzieje? - krzyknął czarnoskóry mężczyzna, idąc w naszym kierunku.
- J-ja..my..- zaczęła dziewczyna, ale nie dokończyła, kiedy mężczyzna ją spoliczkował.
- Jesteś z policji? - krzyknął, łapiąc mnie za poły kurtki.
- Hej, kurwa! - syknąłem. - Zapłaciłem Ci hajs, a Ty bez powodu wpierdalasz mi się do pokoju? - zmarszczyłem brwi.
- Spójrz chłopcze tam na ścianę. - mężczyzna wskazał palcem na miejsce, gdzie wisiał niewielki obrazek przedstawiający łabędzia. - Tak, to kamera. Musimy pilnować dziwki, żeby jakiś pieprzony dewiant nie zabił kurwy, albo ją pobił do nieprzytomności. Mów kim jesteś! - warknął, przystawiając mi pistolet do brzucha.
- Szukam swojej dziewczyny! - krzyknąłem.
- Kłamiesz! Jesteś z policji! - warknął mężczyzna, mocniej dociskając mi telefon do brzucha. - Czego szukasz? Za mało wam płacimy? - syknął.
- Co jest Gideon? - spytał mężczyzna, wchodząc do pokoju.
- Wysłali do nas psa. - warknął Gideon.
- Linda kabluje? - spytał, podchodząc w stronę skulonej dziewczyny. Chryste, żeby Jessica tak nie żył.
- Kurwa, mówię, że szukam dziewczyny! Jessica Hastings! - wrzasnąłem. - Została porwana rok temu!
- Puść go. - polecił obcy mężczyzna. - Niech udowodni, że szuka dziewczyny.
Gideon spojrzał na mnie groźnie i puścił. Poprawiłem kurtkę i wyjąłem telefon z kieszeni i od razu wyświetliłem zdjęcie Jessici.
- To ona. - podałem telefon mężczyźnie, którego imienia nie znałem. - Została porwana
-...w swoje urodziny. - szepnęła niepewnie dziewczyna.
Serce zabiło mi sto razy mocniej, a wewnątrz poczułem rozchodzące się ciepło. Ekscytacja i podniecenie jakie czułem w tym momencie jest nie do opisania. Ona gdzieś tu jest. Jestem blisko niej. Kurwa, szczęście rozrywa mnie od środka
- Linda, chyba będziemy musieli popracować nad Twoim językiem. - syknął mężczyzna łapiąc mocno za szczękę bezbronnej blondynki.
- Mówi prawdę? - spytał Gideon.
- Tak. - skinąłem.
- Alex, zawołaj tu Chase'a.
Alex puścił twarz dziewczyny i wyszedł z pokoju.
- Więc skoro nie jesteś policjantem...to czym się zajmujesz? - spytał, marszcząc brwi.
- Od roku szukam dziewczyny. - zablokowałem telefon i schowałem go do kieszeni.
- Serio? Co ta laska ma w sobie takiego, że jeszcze nie dałeś sobie spokoju.
- Wszystko.
- Linda, znasz jego dziewczynę? - spytał Gideon, odwracając się do dziewczyny.
- Tak. - szepnęła, patrząc na swoje dłonie. - jechałyśmy w jednej furgonetce.
- Co się stało? - do pomieszczenia wszedł Alex i jakiś brunet.
- Ten tu, szuka swojej dziewczyny. - Gideon wskazał na mnie palcem. - Linda ją zna.
- Linda. Popracujemy nad Twoim językiem. - syknął mężczyzna. - Porwali Ci dziewczynę? Zgłoś to na policję. - wzruszył ramionami.
- Chase, on szuka jej już rok. Skoro Linda ją zna, jaki problem, żeby mu pomóc? Chłopak jest młody i zakochany.
- Nie obchodzi mnie jego dziewczyna. Prawdopodobnie jest w jakimś burdelu i na 100% juz jej nie wyciągniesz, więc daj sobie spokój i wypierdalaj stąd.
- Mogę chociaż porozmawiać z Lindą? - spytałem.
- Nie. - powiedział stanowczo.
- Niech Ci pokaże zdjęcia, byłeś na spotkaniu, skoro Linda ją tam widziała, musisz ją też znać. - Gideon wstał i spojrzał na mężczyznę, następnie wyciągnął rękę po mój telefon.
Szybko włączyłem zdjęcie i dałem telefon mężczyźnie.
- To ta. - zaśmiał się Chase. - Cholera, niezła jest, trochę ludzi się o nią pokłóciło. - uśmiechnął się mężczyzna, oddając mi telefon. - Jeden wyskoczył z bronią. - pokręcił głową. - Nawet nie próbowałem się zgłaszać. Koleś ewidentnie się uwziął i był gotów zabić za dziewczynę. Później wziął jeszcze dwie laski i wyszedł.
Zacisnąłem mocno pięści, gotów zabić tego kto kupił Jessice.
- Wiesz kto to był? - wycedziłem przez zęby.
- Nie, nie pamiętam. - pokręcił głową, oddając mi telefon.
- Na pewno? - mruknąłem.
- Nawet gdybym wiedział, to bym Ci nie powiedział. - Zaśmiał się.
- Myślę, że jednak nam powiesz. - wydyszał Mike za mężczyzną i mocniej przycisnął pistolet do jego głowy.
- To ta dziewczyna? - spytał Liam, spoglądają na Linde.
- Tak. - skinąłem głową i wyciągnąłem broń, od razu mierząc nią w Gideona. Ryan zaś celował w Maxa.
- Chodź, zabieramy Cię stąd. - powiedział spokojnie Liam, wyciągając dłoń w stronę dziewczyny.
- Po moim trupie! - krzyknął Chase i rzucił się na Liama, co spowodowało zamieszanie. Max wyrwał broń Ryanowi i miał zamiar strzelić mu w głowę, jednak szybko przeniosłem swój pistolet z Gideona w jego stronę i wycelowałem mu prosto w szyję. Mężczyzna padł bezwładnie na łóżko, gdzie siedziała Linda, i mocno przyłożył dłoń do szyi, krztusząc się krwią. Dziewczyna pisnęła i zasłoniła uszy dłońmi, kuląc się jeszcze mocniej. Mike zdążył wycelować w nogę Chase'a, dzięki czemu, Liam mógł spokojnie zabrać dziewczynę.
Spojrzałem na Gideona, który ani drgnął. To dziwne, mógłby mnie już dawno zabić.
- Zostawcie ją! - ryknął szef całego burdelu. - Jest mi potrzebna! Zabije was skurwysyny. Gideon, do cholery jasnej! Dlaczego wciąż stoisz jak kutas i nic nie robisz? - wrzasnął, trzymając dłoń na postrzelonej nodze.
- Chase, wszystkich już tu wkurwiasz. - powiedział znudzony Gideon. - Mam dosyć bycia Twoim przydupasem, który wykonuje za Ciebie brudną robotę.
- Teraz powiedz, kto kupił moją siostrę. - wycedził przez zęby Mike.
- Możecie mnie od razu zabić. - zaśmiał się gorzko mężczyzna.
Jestem pewien, że Mike długo nie wytrzyma. Ręce mu się trzęsą, a w oczach widać obłęd. Zrobi wszystko, żeby odzyskać Jessice, tak samo jak ja.
- Mów, kurwa, gdzie ona jest! - wrzasnął Mike, kopiąc mężczyznę w postrzeloną nogę.
- Jest tu tylne wyjście? - spytał Liam.
- Zaprowadzę Cię. - odpowiedział Gideon.
Blondyn spojrzał na mnie niepewnie, obejmując dziewczynę. Mrugnąłem do niego okiem, dając znak, żeby był czujny. Chłopak okrył dziewczynę swoją kurtką i wyszedł z Gideonem.
- Kto kupił Jessice? - spytałem spokojnie, przykucając przy mężczyźnie. Spokojny jestem tylko na visus, naprawdę wszystko się we mnie gotuje i zaraz wybuchnę.
- Pierdol się! - zaśmiał się mężczyzna plując mi w twarz.
Zacisnąłem mocno szczękę i starłem ślinę z twarzy rękawem. Uniosłem rękę z pistoletem i strzeliłem mężczyźnie w już wcześniej postrzeloną nogę.
- Ała, kurwa! Ty skurwysynie! - wrzasnął, ponownie łapiąc się za nogę.
- Czuję, że już Ci jej nie poskładają. - zaśmiałem się.
- Christian zaraz tu będzie. - mruknął Ryan, chowając telefon do kieszeni.
Skinąłem głową i spojrzałem na mężczyznę, machając mu przed twarzą pistoletem.- To jak? Powiesz nam, czy mam Ci przestrzelić drugą nogę? Alfons na wózku? - zaśmiałem się i pokręciłem głową.- Już nie będziesz tak groźnie wyglądał. Więc gdzie jest?
- Zabije Cię. - zaśmiał się gorzko.
- Masz pięć sekund, inaczej przestrzelę Ci drugą nogę. - powiedziałem znudzony.
- Jestem. - wydyszał Christian, wchodząc do pokoju.
-  Pięć, cztery, trzy, dwa, jeden..
- Dobra! - krzyknął mężczyzna. - Koleś był z polecenia Simona, wiem tylko, że ma club gdzieś w Plymouth.
- Widzisz, to nie było takie trudne. - westchnął Ryan.
Wstałem i schowałem broń w spodnie. Spojrzałem na Mike'a, który wciąż zaciskał dłoń na pistolecie.
- Mike. - zmarszczyłem brwi.
Chłopak podniósł na mnie wzrok, w tym samym momencie, strzelając mężczyźnie w głowę.
- Kurwa! - krzyknąłem, odskakując od martwego ciała. - Odbiło Ci? Przecież nam powiedział to co chcieliśmy usłyszeć!
Brunet pokręcił głową i wyszedł. Co to miało być?
- Musimy stąd iść. - oznajmił Christian.
Skinąłem głową i wyszedłem za chłopakami. Wszyscy zeszliśmy po schodach i pośpiesznie ruszyliśmy do wyjścia.
- Gdzie Liam? - spytałem, idąc w ciemniejszą stronę parkingu.
Zacząłem się rozglądać, kiedy mignęły światła. Od razu ruszyliśmy w tamtym kierunku.
- Jedziemy do Plymouth. - powiedziałem, nachylając się do okna auta.
- A co z dziewczyną? - spytał Liam.
- Jedzie z nami. W porządku, Linda? - spojrzałem na dziewczynę.
- Okej.  - skinęła niepewnie głową.
- Pojadę swoim samochodem, Christian też. Weź ze sobą Ryana i uważaj na Mike'a - mruknąłem.
Chłopak tylko skinął głową.
Odszedłem od samochodu i wcisnąłem na pilocie odblokowanie samochodu, dzięki czemu mogłem go szybko znaleźć. Wsiadłem do niego i odpaliłem silnik. Wpisałem w GPS miasto, do którego chcę się dostać i wyjechałem spod clubu. Nie wierzę, że jestem tak blisko. Możliwe, że zobaczę ją jeszcze dziś, cholera. Czuję się jak małe dziecko. Czuję się niesamowicie. To jest piękne. Mam ochotę ją przytulić. Kurwa, już nigdy nie spuszczę jej z oka. Nigdy. Zabije każdego w tym clubie. Każdego, a później ją zabiorę.

*Jessica*

Siedziałam skulona na łóżku i czekałam. Czekałam na kolejnego klienta, bo co innego mogę robić? To stało się częścią mojego życia. Przepraszam, to jest całe moje życie. Jestem tu już rok. Pieprzony rok. Zostanę tu do końca życia. Mimo, że mam tą świadomość, z tym nie da się pogodzić. Lucas wciąż powtarza, że stąd wyjdę, ale nie ma szans, żebym stąd wyszła. Niby jak? Przecież należę do Simona. 

Pokręciłam głową i starłam łzy z policzków, kiedy drzwi się otworzyły. Serce podeszło mi do gardła, a żołądek, zwinął się w tak nieprzyjemny sposób, że jedynie o czym teraz myślę, to żeby zwymiotować. 

- Spokojnie, to ja. - powiedział uspokajająco Lucas. Odetchnęłam z ulgą i spojrzałam na mężczyznę, uśmiechając się lekko. 

- Cześć. - szepnęłam.

- Co słychać? - zagadnął, siadając obok mnie. - Przyniosłem jedzenie. - puścił mi oczko. 

- Dzięki. - uśmiechnęłam się z wdzięcznością i wzięłam siatkę od blondyna, natychmiast wyciągając z niej brzoskwinie. Jejku, ale jestem głodna. Wpiłam się w owoc i przymknęłam oczy rozkoszując się jej smakiem. 

- Wciąż nie odpowiedziałaś na moje pytanie. - zaśmiał się.

- Bez zmian. - mruknęłam, przeżuwając owoc. 

- Był Lindoln? - spytał niepewnie. 

- Przedwczoraj. - szepnęłam. - Nie chcę o tym rozmawiać.   

- Będzie dobrze. Zobaczysz. - uśmiechnął się. 

Uśmiechnęłam się lekko i nagle do pokoju wpadł wysoki i umięśniony mężczyzna. Podszedł do mnie szybko i przystawił mi szmatkę nasączonym śmierdzącym środkiem do nosa. Zaczęłam się wyrywać, ale im więcej nabierałam powietrza, tym stawałam się słabsza. W końcu usnęłam. 

Dziwnie się czułam, powoli zaczęłam się wybudzać, a ból stawał się coraz silniejszy. Nie wiem już skąd dochodził. Skrzywiłam się i powoli otworzyłam oczy. Gdzie ja jestem? Zaczęłam rozglądać się na boki. To nie jest mój pokój. Teraz dotarło do mnie, że ręce mam skute. Chciałam spojrzeć przed siebie, kiedy tafla zimnej wody, uderzyła wprost w moją twarz. 

- Pobudka. - zaśmiał się gorzko mężczyzna. 

Co? Nie, nie, nie! To nie on! Nie, nie, nie! Spojrzałam przed siebie, gdzie stał Lincoln, Generał. Nie, nie, nie! Jessica, budź się. 

- W końcu jesteś tylko moja. - zaśmiał się. - Zostałem Twoim jedynym klientem. - uśmiechnął się szeroko i zaczął rozpinać spodnie. 

O Boże. 

Wiem, że krótki, wiem, że późno. 

CZYTASZ=KOMENTUJESZ.