ROZDZIAŁ 48

W TYM ROZDZIALE WYSTĘPUJĄ SCENY EROTYCZNE! 

- Dzień dobry. - powiedział Justin.

- Możesz się od razu spakować, ponieważ jutro wracamy do Nowego Jorku. - powiedział surowo ojciec.

Czułam, że robi mi się słabo, więc szybko złapałam Justina. 

- Nigdzie nie jadę. - szepnęłam. 

- Jedziesz! - warknął ojciec. 

- Nie chcę, tu mi jest dobrze. - odpowiedziałam, ściskając mocno rękę Justina. 

- Mamy rozmawiać w progu? - spytała mama. 

- My już pójdziemy. - powiedzieli cicho chłopcy.

- Idź Justin. - szepnęłam do chłopaka.

- Nie. 

- Idź proszę. Odezwę się później. - szepnęłam i mocno uściskałam chłopaka, bojąc się, że ostatni raz go przytulam. 

- Trzymaj się. - szepnął, po czym wyszedł, wcześniej żegnając się z moimi rodzicami. 

- Wejdźcie. - powiedział Mike, drapiąc się po karku.

Rodzice od razu usiedli w salonie na kanapie, rozglądając się z lekkim skrzywieniem po pomieszczeniu. 

- Zaniedbałeś dom. - powiedziała mama, ściskając torebkę na kolanach. 

- O co chodzi? - Spytał chłopak, zaciskając mocno szczękę. 

- Przyjechaliśmy po Jessice. - odpowiedział ojciec. - Nie chodzisz do szkoły od dłuższego czasu, opuściłaś się w nauce. Prawdopodobnie nie zdasz w tym roku. Ktoś pobił Kyle'a prawie do nieprzytomności. Miał złamane żebra i nos. 

- Nie bez powodu. - szepnęłam. 

- A czymże mógł sobie zasłużyć ten chłopak? - spytał ironicznie ojciec. 

- Tym, że podniósł na mnie pierwszy rękę! - krzyknęłam, wstając. 

- To jest śmieszne. Znamy Kyle'a od dziecka. - prychnął ojciec. 

- A mnie ile znasz? - pokręciłam głową, smutna. Czułam, że zaraz się rozpłaczę. Własny ojciec mi nie wierzy. 

- Widziałeś to? - ojciec spojrzał na Mike'a. 

- Ja nie, ale wiele osób tak. - powiedział, krzyżując ręce na piersiach. - Nie wierzysz własnej córce? - spytał z kpiną w głosie. 

- Znam Kyle'a i wiem, że Jessica potrafi doprowadzić człowieka do białej gorączki. - warknął. 

- Ale córki już nie znasz. - powiedział nieco ciszej.

- Nie odzywaj się tak do mnie! - wrzasnął ojciec. 

- Co Ci się stało w policzek? - spytała nagle mama.  

- Miałam wypadek. - przełknęłam ślinę. 

- Obejrzał to lekarz? - spytała.

- Tak. 

- Idź się pakuj z samego rana mamy samolot! - powiedział ostro ojciec. 

- Nigdzie nie jadę! Za kilka dni będę miała 18 lat! 

- Nie podnoś na mnie głosu! - powiedział ojciec, zaciskając mocno szczękę.

- Mam was dosyć! Zawsze chwaliliście Kyle'a, nie widzieliście, że miałam siniaki, albo nie chcieliście widzieć! Bałam się wam o tym powiedzieć, bo wiedziałam, że mi nie uwierzycie. Własnej córce. Do cholery jasnej! Jakim rodzicem trzeba być, żeby nie wierzyć własnemu dziecku, tylko jakiemuś damskiemu bokserowi? - wrzasnęłam, a po chwili poczułam pieczenie na policzku. 

Powoli obróciłam głowę z powrotem na ojca.

- Jessica, spakuj się i idź do Justina. - powiedział Mike, po czym odepchnął ode mnie ojca. 

- Nigdzie nie pójdzie! Wracasz z nami! - wrzasnął wściekły ojciec.

- Jessica. - szepnęła smutno mama. 

Złapałam się za obolały policzek i pobiegłam do pokoju. Szybko zaczęłam pakować rzeczy do torebki, po czym zbiegłam na dół.

- Nie waż się wychodzić z domu! Jeśli teraz wyjdziesz! Nie masz już u nas szans!- wrzasnął ojciec, próbujący wyrwać się Mike'owi, który może i nie był od niego wyższy, ale zdecydowanie szerszy i lepiej zbudowany. 

Ostatni raz spojrzałam na brata i wybiegłam z domu, ścierając mokre łzy z policzków. Zaczęłam coraz szybciej iść, aż w końcu zaczęłam biec. W końcu znalazłam się pod domem chłopaka. Nabrałam powietrza do ust i zapukałam do drzwi, w których zaraz stanął brązowooki szatyn. 

- Jessica? - spytał, marszcząc mocno brwi. - Co się stało? - zauważyłam jak mięśnie na jego szczęce się spięły i on cały zesztywniał. 

- Mogę wejść? - szepnęłam, pociągając nosem. 

- Oczywiście! - pociągnął mnie za rękę i zamknął za mną drzwi. 

- Co się stało? - ponowił pytanie. 

- Pokłóciłam się z rodzicami. - spuściłam wzrok. 

- Domyśliłem się. - powiedział i przejechał palcem po mojej szczęce, delikatnie przekręcając moją głowę w bok, ukazując tym samym mój prawdopodobnie zaczerwieniony policzek. 

- Co się stało? - warknął. 

Upuściłam torebkę i zaniosłam się płaczem. 

- Już, spokojnie. - szepnął chłopak i od razu wziął mnie w swoje ramiona, w których czułam się najbezpieczniej na świecie.

- Przyjechali po mnie...- zakrztusiłam się łzami. - Kazali mi się spakować. Zaczęliśmy się kłócić. Ojciec nie wierzy, że Kyle mnie uderzył, twierdzi, że sama do tego doprowadziłam. - nie mogłam powstrzymać drżenia w głosie.
- Uderzył Cię? - spytał Justin, przybierając obronną postawę.
- Ja...byłam bardzo zdenerwowana i zaczęłam dużo gadać. - powiedziałam roztrzęsiona.
- Jessica, czy Twój ociec Cię uderzył? - spytał ostro. 

- J-justin. - zająknęłam się, nie bardzo wiedząc co powiedzieć.
- Nie może! Kurwa, jak mógł podnieść na Ciebie rękę? - wrzasnął i odepchnął mnie, zmierzając do drzwi.
- Justin, proszę, proszę! Nie idź! - zaczęłam na nowo płakać i szybko do niego podbiegłam. - Proszę, nie idź. - wypłakałam, łapiąc go za bluzę. - Błagam!! - krzyknęłam roztrzęsiona.
- Uderzył Cię. - słyszałam, jak słowa ledwo przechodzą mu przez gardło. - Jest Twoim ojcem! - nadal się nie odwracał. Stał tyłem do mnie. Mogłam tylko zauważyć jak jego ramiona unoszą się nierównomiernie.
- Mike kazał mi tu przyjść. - szepnęłam.
Chłopak powoli się do mnie obrócił, mocno zaciskając pięści. Podeszłam do niego i mocno się w niego wtuliłam. Na początku był jak skała, z czasem zaczął się rozluźniać, w końcu również mnie objął. Westchnęłam, zaciągając się jego perfumami i lekko się uśmiechnęłam.
Ciekawe co teraz?
- Nie zabiorą Cię. - powiedział Justin, jak gdyby czytał mi właśnie w myślach.
- Skąd wiesz? - szepnęłam.
- Bo im na to nie pozwolę. - odpowiedział, odchylając się lekko, po czym pocałował mnie w czoło.
- Kocham Cię. - zamknęłam na chwilę oczy.
- Ja Ciebie też. - przejechał ręką po moich włosach i znowu przytulił.
- Chyba powinnam zadzwonić do Mike'a co z nim.. - zagryzłam wargę, ścierając z policzków łzy.
- Myślę, że sam zadzwoni. - odpowiedział Justin, podnosząc moją torebkę. - Chodź. - skinął głową na górę.
Złapałam go za rękę i poszliśmy na górę. Szatyn postawił moją torbę obok łóżka, a sam położył się na nim.
- Idziemy spać. - mruknął i w tym momencie zadzwonił jego telefon.
- Tak? - westchnął.
- Mhm..- powiedział leniwie, patrząc na mnie. - Okej. - przejechał ręką po czole. - Cześć. - odłożył telefon.
Usiadłam obok niego po turecku.
- Mike? - spytałam, unosząc brew.
- Ta. - ziewnął.
- Co powiedział? - przewróciłam oczami.
- Masz zostać u mnie na noc. Twoi rodzice zatrzymali się w hotelu i rano wylatują. - powiedział, kładąc rękę na moim biodrze. - a teraz połóż się ze mną.
Uśmiechnęłam się lekko i położyłam na łóżku. Przejechałam dłonią po policzku chłopaka, kończąc na ustach.
- Nie mogę zasnąć, kiedy wiem, że tak intensywnie się we mnie wpatrujesz. - zaśmiał się chłopak, nie otwierając nawet oczu.
- Przepraszam. - zachichotałam cicho i zabrałam rękę z jego twarzy. Pocałowałam go w usta i odwróciłam się do niego tyłem. Po chwili ręka chłopaka objęła mnie w pasie, przyciskając do siebie.
- Prześpij się. - szepnął.
Przez chwilę patrzyłam przed siebie i rozmyślałam nad tym, co dalej? Co z rodzicami? To mnie cholernie boli. To co ojciec powiedział. Nie mam już u nich czego szukać. Zagłębiając się w te myśli już w ogóle mogłam zapomnieć o śnie. Odwróciłam delikatnie głowę, żeby sprawdzić czy chłopak śpi i powoli wysunęłam się z jego objęć.  Poprawiłam bluzkę i po cichu zeszłam na dół. Najpierw obejrzałam telewizję, a później poszłam do kuchni. Otworzyłam lodówkę, która świeciła pustkami. Westchnęłam ciężko i znowu poszłam na górę. Podeszłam do Justina i zaczęłam mu przeszukiwać kieszenie.
- Co? - mruknął niezadowolony.
- Gdzie masz pieniądze? - spytałam, wkładając rękę w lewą kieszeń chłopaka.
- O właśnie tu, tylko trochę w bok. - uśmiechnął się leniwie.
- Dupek. - szepnęłam z obrzydzeniem.
- Dobra. - zaśmiał się i wyjął z kieszeni kluczyki od samochodu. - w schowku są. - mruknął i dalej poszedł spać.
Spojrzałam na kluczyki, uśmiechając się szeroko. Od razu zeszłam na dół. Odblokowałam samochód i wsiadłam na miejsce kierowcy. Sprawdziłam schowek, gdzie była broń i porozrzucane pieniądze. Wzięłam kilka banknotów i schowałam do kieszenie dresów, następnie włożyłam kluczyk do stacyjki i po chwili jechałam już prosto do marketu. Może nie tak całkiem prosto...zresztą...nieważne. Zaparkowałam kilka centymetrów od lampy.
- Cholera! - westchnęłam z ulgą i wysiadłam z samochodu. Sprawdziłam jeszcze czy aby na pewno nie uderzyłam w lampę i weszłam do sklepu. Wzięłam w dłoń koszyk i rozpoczęłam spacer między regałami, po drodze biorąc różne produkty spożywcze. Ostatni dział to był alkohol. Justin na pewno by się napił. Wzięłam czteropak piwa i stanęłam do kasy. Po chwili z siatkami wchodziłam już do samochodu. Odpaliłam silnik i z piskiem opon wyjechałam z podjazdu, przewracając przy okazji śmietnik. Wygięłam wargi w dół, po czym zagryzłam dolną.
- Justin nie zauważy.. - szepnęłam do siebie.
Kiedy z daleka już widziałam dom Justina zwolniłam i zaparkowałam najciszej i najlepiej jak potrafiłam. Wysiadłam z samochodu, schowałam kluczyki do kieszeni i weszłam do domu. Rozejrzałam się po salonie i najwyraźniej Justin nadal śpi. Poszłam do kuchni, gdzie rozpakowałam zakupy i stanęłam przed otwartą lodówką, teraz już pełną jedzenia, zastanawiając się co mogę zrobić.
- Zrobię jajecznicę. - powiedziałam, wzdychając.
Wyjęłam jajka, ser, szynkę i szczypiorek. Najpierw podsmażyłam szynkę, do niej dodałam rozmącone jajka. Kiedy białko było już ścięte, dodałam sera i na koniec trochę szczypiorku, przedtem doprawiając solą i pieprzem. Jajecznice dałam na talerze. Wyciągnęłam widelce, pokroiłam chleb i razem z jedzeniem ruszyłam na górę. Weszłam po cichu gdzie chłopak dalej spał. Położyłam jedzenie na szafce i położyłam się obok szatyna.
- Justin. - mruknęłam, głaszcząc go po policzku. - przyniosłam Ci jedzenie.
- Mhm. - mruknął ciężko.
- Wstawaj, bo wystygnie. - pocałowałam go delikatnie w usta, jednak chłopak miał inne plany i łapiąc mnie za tył głowy mocniej do siebie przycisnął. Po chwili przekręcił mnie na siebie, jedną rękę kładąc na mój tyłek, a drugą nadal trzymał moją głowę. W końcu kiedy zabrakło nam powietrza oderwał się ode mnie.
- Mhm, dobre. - uśmiechnął się, oblizując usta.
- Byłam na zakupach. - wychrypiałam.
- Kupiłaś coś seksownego?
- Jedzenie. Może być? - uniosłam brew.
- Wolałem seksowną bieliznę. - przewrócił oczami.
- Och, przepraszam, że nie chciałam, żebyś umarł z głodu. - wydęłam dolną wargę.
- Dobra, dziękuję. - zaśmiał się. - Dawaj tu swoje dzieło.
Wstałam i podałam mu talerz, a sama usiadłam obok niego.
- Smacznego. - uśmiechnęłam się do niego i zaczęłam jeść.
- Wzajemnie. - poprawił się na łóżku i również zabrał się za jedzenie.
Po skończonym posiłku, zabrałam talerze i zeszłam z nimi na dół.
- Gdzie idziesz? - krzyknął zdziwiony chłopak.
- Pozmywać. - odkrzyknęłam, będąc już na dole.
Wstawiłam talerze do zlewu, odkręciłam wodę i zaczęłam zmywać po całej kolacji. Po chwili poczułam ciepłe ciało za sobą.
- Zostaw, później posprzątam. - szepnął do mojego ucha, odgarniając mi włosy na bok.
- Nie posprzątasz. - zaśmiałam się.
- W końcu posprzątam. - złapał zębami płatek mojego ucha.
- Justin, idź pooglądaj sobie telewizję, czy coś.. - wydyszałam, myjąc już trzeci raz ten sam talerz.
- Wolę pooglądać Ciebie. - przyssał się do mojej szyi, a rękoma jeździł po mojej talii, aż w końcu jedna jego ręka znalazła się na mojej piersi, a druga między nogami.
- J-Justin. - jęknęłam, zamykając oczy i opierając głowę o jego ramie.
- Mhm.. - wymruczał przy moim uchu i wsadził rękę w spodnie, pocierając moją płeć. - Cholera, ale jesteś mokra. - ugryzł mnie mocno w ramię. Przesunął moje majtki na bok i wszedł we mnie naraz dwoma palcami.
- Kurwa. - syknęłam i stanęłam szybko na palcach, wyginając się w łuk.
- Mhm, jęcz kochanie. Twoje jęki są najpiękniejszą muzyką dla moich uszu. - wyszeptał.
Obróciłam głowę w bok i pocałowałam mocno chłopaka, miażdżąc mu przy tym usta.
Szatyn przyspieszył ruchy palców, a kciukiem zaczął masować mój nabrzmiały guziczek. Oderwałam się od jego ust i mocno wygięłam w ust.
- Boże! Justin! - wyjęczałam bezwstydnie głośno.
- Dojdź dla mnie kochanie. Pokaż jak Ci dobrze. - zaśmiał się szelmowsko.
Cholera, nie wiedziałam, że słowa mogą tak nakręcać. Wyciągnęłam ręce do tyłu, łapiąc szyję Justina, wtedy jedna jego ręka zaczęła masować moją pierś, a drugą zaczął wykonywać głębsze ruchy.
- Teraz. - warknął i w tym momencie prąd przepłynął przez moje ciało, a policzki oblały się nagłym rumieńcem. Kiedy doszłam do siebie i normalnie już widziałam, odwróciłam się gwałtowanie do chłopaka i wpiłam w jego usta, idąc z nim do salonu. Pchnęłam go na kanapę i uklęknęłam przy nim.
- Co robisz? - spytał zaszokowany.
- Odwdzięczam się. - sapnęłam.
- Nie! - powiedział stanowczo. - Nie musisz tego robić. - złapał w dłonie moją twarz.
- Chcę. - odpowiedziałam, nie przestając rozpinać jego spodni. - Po prostu...musisz mi powiedzieć co mam robić. - wydyszałam, zdejmując mu spodnie.
Spojrzałam na jego wypchane bokserki i przez chwilę zaniemówiłam.
- Nie musisz tego robić, naprawdę. - powiedział, łapiąc mnie za podbródek.
- Zamknij się. - szepnęłam, przejeżdżając ręką po jego penisie.
- Cholera. - zassał powietrze ze świstem i oparł się o kanapę.
Odchyliłam bokserki i wyjęłam jego penisa. Spojrzałam na niego lekko zaszokowana i zdenerwowana.
Co ja wyprawiam? Czuję się jakbym była odurzona czymś. Ach tak, to Justin.
- Pocałuj go. - wychrypiał.
Spojrzałam na niego i powoli zbliżyłam usta do główki penisa, po czym złożyłam na niej mokry pocałunek.
- Kurwa. - szepnął, prawie niesłyszalnie. - Teraz poliż. - zacisnął mocno szczękę.
Przełknęłam ślinę, złapałam go mocniej u podstawy i przejechałam językiem po główce.
- Mhm, świetnie.. - powiedział chłopak, wplatając palce w moje włosy.
Powoli zanurzyłam jego główkę w ustach, nie spuszczając z niego wzroku, wtedy jego ręka mocno ścisnęła moje włosy.
- Dobrze, właśnie tak. - wymruczał, oblizując usta. - weź go trochę głębiej. - wybełkotał, również nie spuszczając ze mnie wzroku.
Brałam go głębiej, kiedy Justina natychmiast się poderwał.
Zrobiłam coś źle.
- Zrobiłam coś..
- Mike, to nie tak jak myślisz. - powiedział Justin.
C-co? 
Powoli się odwróciłam, czując, że jestem cała czerwona na twarzy i spojrzałam na brata.

Hej, możecie się postarać z komentarzami? Komentarze typu 'super', 'kiedy nn?', 'wfwvrserfgvwrqgvre' nic nie dają. Postarajcie się trochę, co? Lubię czytać wasze opinie, ale co mi z 'super'?