ROZDZIAŁ 39

Obudził mnie dziwny huk dobiegający z dołu, a zaraz tłuczone szkło.
- Gdzie ona jest? - ktoś krzyknął.
Przetarłam oczy i natychmiast wstałam z łóżka, zmierzając do drzwi.
- Wyjdź stąd! Mówiłem, że masz dać jej spokój! - wrzasnął Mike.
Szybko zbiegłam na dół i zobaczyłam szarpiących się Justina i Mike'a.
- Co się dzieje? - zmarszczyłam brwi, chłopcy od razu odskoczyli od siebie.
- Justin! - do domu wbiegł blondyn, Christian.
- Christian? - spytałam niepewnie.
Chłopak zastygł w drzwiach.
- Pamiętasz go? - Justin zmarszczył brwi.
- Wyjdź stąd - warknął Mike/
- Chcę porozmawiać z Twoją siostrą - Justin zacisnął mocno szczękę.
- Krwawisz - mruknęłam i podeszłam do niego.
- Jessica, odejdź od niego, przed chwilą wysłał Twojego chłopaka prawie do grobu. - Mike próbował mnie odciągnąć od Justina.
- Poczekam w samochodzie, jakby co, wołaj - odezwał się Christian.
- Nie rozumiesz - zaczęłam się szarpać.
- Czego nie rozumiem? - zakpił
- Justin mnie obronił - w końcu wyszarpnęłam się od niego.
- Obronił? - zmarszczył brwi.
- Kyle.. Kyle mnie uderzył - szepnęłam i spuściłam głowę w dół.
- Co? - krzyknął i podszedł do mnie, podnosząc ręką mój podbródek.
- Mike...proszę...już dostał za swoje - mruknęłam, a po moim policzku spłynęła łza.
- Dostał za mało - odezwał się Justin.
Spojrzałam na niego smutno i pokiwałam przecząco głową, żeby nie drążył tematu. Mike zabije go jak dowie się co mi zrobił.
- To znaczy? - Mike spojrzał na szatyna.
- Chodź, trzeba zobaczyć Twoje rany - pociągnęłam Justina do łazienki.
- Jessica! - krzyknął Mike, ale szybko weszłam z chłopakiem do łazienki.
- Usiądź - poleciłam.
Usiadł na brzegu wanny i bacznie mi się przyglądał.
- Proszę, nie patrz na mnie. Wiem jak wyglądam - mruknęłam zażenowana i otworzyłam szafkę. Wyjęłam z niej wodę utelnioną i kilka gazików oraz jakieś plastry. Namoczyłam ręcznik w zimnej wodzie i usiadłam obok chłopaka.
- Dziękuję - zaczęłam ścierać zaschniętą krew z jego ust.
- Wiesz, że nie masz za co dziękować. Należało mu się.
- Nie ruszaj się - szepnęłam i zagryzłam dolną wargę. - Wiem, że mu się należało - znowu zmoczyłam ręcznik i usiadłam z powrotem obok niego. - Pamiętam
- Co pamiętasz? - zmarszczył brwi. - Leila mówiła, że zemdlałaś, wszystko w porządku? - spytał.
- Kyle nigdy nie był dobrym chłopakiem - westchnęłam. Nie powiem mu, że próbował mnie zgwałcić, bo to zbyt osobiste. - Uch...tak w porządku - uśmiechnęłam się.
- Więc przypomina Ci się? - spytał podekscytowany.
Odłożyłam ręcznik, wstałam i pociągnęłam go za rękę, żeby też wstał.
- Tak - uśmiechnęłam się zadowolona i wzięłam jego rękę pod wodę, delikatnie ją dotykając, żeby nie sprawić mu bólu.
- Co Ci się przypomniało? - nalegał.
- Uch...-zagryzłam dolną wargę, przekręcając wodę na cieplejszą. - Przypomniało mi się, że raz spotkałam się z Cassie. Przypomniał mi się Kyle...- przełknęłam ślinę. - ...że był dupkiem. Nieważne zresztą. I ten Twój przyjaciel. Christian. - Byłam tak pochłonięta jego ręką, że nie zauważyłam, że Justin cały czas na mnie patrzy. - Cały czas na mnie patrzysz - zarumieniłam się - To krępujące. - wzięłam jego rękę na ręcznik i zaczęłam ją osuszać.
- Przepraszam - mruknął. - więc jak dokładnie przypomniał Ci się Christian? - naciskał, jakby czegoś się obawiał, albo...na coś czekał
Wzięłam jego drugą rękę i włożyłam pod wodę. Lekko ścisnął ją z moją ręką. Starałam się na niego nie patrzyć i po prostu uznałam ten gest za przypadkowy.
- To było chwilowe...jak go zobaczyłam to nagle...przed oczami zobaczyłam jego i jakieś dwie dziewczyny. Pukał do moich drzwi...ale to nie było tutaj, ani w Nowym Jorku. To wyglądało jak hotel.
- I coś jeszcze? - spytał.
- Nie byłam tam sama...ale nie wiem kim był ten ktoś - westchnęłam i spojrzałam na zawiedzione oczy Justina. - Powinnam coś jeszcze pamiętać? - zaczęłam osuszać jego rękę ręcznikiem.
- Jessica? - zza drzwi krzyknął Mike.
- Wejdź, zaraz kończę - odkrzyknęłam i drzwi się otworzyły.
- O czym rozmawiacie? - zmarszczył brwi.
- Mike, nie muszę Ci o wszystkim mówić. O niczym ważnym - warknęłam i polałam rękę chłopaka wodą utlenioną.
- Sss - chłopak syknął zaszokowany, ale nawet nie poruszył ręką.
- Nie udawaj baby - zakpił Mike.
- Wyjdź, bo pożałujesz - spojrzałam na niego znacząco.
- Nie odważysz się - oparł się o framugę. - Jestem starszy i silniejszy.
- Chcesz się przekonać? - uniosłam brwi.
Przewrócił oczami i wyszedł.
- O co chodzi? - zaśmiał się Justin.
- Kiedyś malowałam mu paznokcie w nocy jak spał.
Szatyn wybuchł niepohamowanym śmiechem.
- Cicho - starałam się go uciszyć, sama się śmiejąc.
- Przepraszam - po chwili wyprostował się i zdusił w sobie śmiech. - Jesteś wredną siostrą - parsknął.
- A słyszałeś o takiej, która nie jest? - zaśmiałam się i zaczęłam polewać mu drugą rękę. - Gotowe - uśmiechnęłam się i umyłam ręce, po czym schowałam wszystko do szafki. - Uch...a co z Kyle'em? - zagryzłam dolną wargę.
- Jest w szpitalu - mruknął i wyszedł, a ja zaraz za nim.
Chciałam coś powiedzieć, ale przerwał mi dzwoniący telefon. Mama
- Tak? - powiedziałam do telefonu.
- Jessica, kochanie! Nic Ci nie jest? Napadli was. Kyle jest w szpitalu - powiedziała na jednym wdechu. - Jutro przyjedziemy do Kanady po Ciebie. Wiedziałam, że to nie jest dobry pomysł.
- Jeszcze raz dzięki - uśmiechnął się Justin i wyszedł, a za nim Mike. Pewnie, żeby pogadać.
- Mamo...nie musisz przyjeżdżać, spokojnie. Nic mi nie jest - zaśmiałam się. - Justin mnie obronił.
Chyba czas powiedzieć im prawdę.
- To Kyle'a też nie mógł obronić? Podobno jest w krytycznym stanie.
Nagle zrobiło mi się niedobrze.
- Mamo - zaczęłam. - Justin obronił mnie przed Kyle'em - zagryzłam dolną wargę.
- Co? Jak to przed Kylem? - spytała zaszokowana. - Daj mi ją do telefonu - usłyszałam tate.
- Jessica, co tam się stało? - warknął.
- Tato...Kyle nie jest taki jak myślicie - westchnęłam i przymknęłam na chwile oczy.
- To znaczy jaki jest?
- Pokłóciliśmy się...
- Dlatego was napadli? - zakpił ojciec.
- ...i Kyle zrobił coś czego nie powinien robić żaden mężczyzna - szepnęłam. W zasadzie sprowokowałam go. Dałam się pocałować Justin'owi. Głupia ja!! Ale to nie oznacza, że może mnie bić.
- Jessica, co on Ci zrobił? - mogłam sobie wyobrazić jak spiął teraz wszystkie mięśnie, gotowy do bronienia swojej rodziny.
- Tato...on mnie uderzył
Zapadła cisza...
- Coś Ty mu zrobiła dziewczyno, że on popadł w taką skrajność?
- Co? Tato!! - nie mogłam uwierzyć, że to powiedział.
- Bez powodu Cię uderzył?
No tak, przecież to idealny Kyle. Poukładany, z dobrej rodziny, dobrze wychowany, miły...Ble, rzygam!
- Wiesz co, to nie ma sensu. Dla was Kyle zawsze będzie idealny. Cześć - powiedziałam ostro i rozłączyłam się, po czym wyłączyłam telefon.
Poszłam do łazienki, zdjęłam sukienkę, umyłam twarz i przebrałam się na nowo. Zbiegłam szybko na dół i wyszłam.
- Gdzie idziesz? - krzyknął Mike.
Odwróciłam się do niego i przyłożyłam dłoń do czoła.
- Nie wiem...muszę się przejść...- głos mi lekko zadrżał.
- Nie o tej porze - powiedział, zaciągając się papierosem - t jest niebezpiecznie w nocy
- Mike...nic mi nie będzie...- przewróciłam oczami.
- Już raz to powiedziałaś - zakpił i zdeptał papierosa - a teraz masz amnezje.
- Och, będę ostrożna! - wyrzuciłam ręce w powietrze.
- Rodzice dzwonili? - spytał.
- Tak - zacisnęłam mocno szczękę.
- Ja z nią pójdę - odezwał się Justin.
- Wolałabym iść sama - mruknęłam i spuściłam głowę w dół.
- Nawet mnie nie zauważysz.
- Nie ufam Ci już - Mike pokręcił głową i wtedy zadzwonił telefon w domu.
- Idź odbierz, a obiecuję, że przyprowadzę ją całą i zdrową - powiedział, chowając ręce w kieszeniach.
- Boże! Chcę iść tylko na spacer - warknęłam i ruszyłam, zostawiając ich samych.
- Czekaj - po chwili dogonił mnie Justin.
- Nie musiałeś - powiedziałam oschle.
- Tu naprawdę  nie jest bezpiecznie.
- Okej, co mi się tu stało? - warknęłam. - Nikt nie chce mi powiedzieć! Ciągle mnie okłamują, co chwile słyszę jak gadają o Tobie i mam się trzymać od Ciebie z daleka. O co chodzi? - krzyknęłam.
- Nie mogę Ci powiedzieć - powiedział, wyciągając papierosa.
- Nie pal przy mnie, proszę
- Ach, tak. Zapomniałem - schował z powrotem papierosa.
- Nie powinieneś mnie całować na imprezie. Mam chłopaka - spuściłam głowę i patrzyłam na swoje buty.
Odezwał się po chwili - Nie będę przepraszać, bo nie żałuję. Najchętniej zrobiłbym to jeszcze raz.
- Nie możesz być ze mną taki szczery - mruknęłam, nadal nie podnosząc głowy. - I jestem siostrą Twojego przyjaciela.
- Ale nie jego dziewczyną..
- Och, więc to oznacza, że możesz mnie całować? - zaśmiałam się. - Myślałam, że na serio przyrzekaliście sobie, że nie tkniecie, żadnej siostry swojego przyjaciela.
- Byliśmy młodzi - powiedział. - Uważaj! - Krzyknął, ale już zdążyłam uderzyć w coś twardego i upadłam.
- Cholera - jęknęłam i przyłożyłam rękę do czoła.
- Nie powinnaś patrzeć cały czas pod nogi - zaśmiał się Justin, przykucając przy mnie.
- Ugh..- warknęłam.
Podał mi rękę, dzięki której mogłam wstać. Otrzepałam spodnie i przyłożyłam rękę do czoła.
- Dzięki - mruknęłam.
- Pokaż - zaśmiał się, delikatnie strącając moją rękę i odgarniając włosy.
Podczas kiedy on oglądał moją głowę, ja nie mogłam oderwać od niego wzroku.
- Będzie duży siniak - zaśmiał się.
- Och - warknęłam i pomacałam guza na czole.
- O co poszło z rodzicami? - spytał idąc.
- Ojciec twierdzi, ze musiałam coś zrobić Kyle'owi, że mnie uderzył. Nie obchodzi go fakt, że mnie uderzył, tylko co mu zrobiłam. - zacisnęłam mocno szczękę, patrząc przed siebie.
- Żartujesz? - zakpił.
- Nie - pokręciłam głową. - W ogóle to mama myślała, że nas napadli. - zaśmiałam się. - Będziesz miał jakieś problemy? - spojrzałam na niego.
- Nie - wzruszył ramionami.
- Chyba powinnam go odwiedzić - zagryzłam wargę.
- To nie jest dobry pomysł. - Justin spuścił głowę.
- Nie doszłoby do tego, gdybym nie dała Ci się pocałować - szepnęłam. - Nie rób tego więcej - mruknęłam. - Mike miał rację, powinnam wrócić do Nowego Jorku. To nie jest miejsce dla mnie. - westchnęłam.
Justin milczał, widziałam tylko jak jego szczęka mocno się zaciska.
- Serio muszę zapalić...
- W porządku, ale idź w takim bądź razie za mną.
Skinął głową i wyjął papierosa z paczki. Odpalił go i cofnął się, idąc za mną.
- Chyba powinniśmy wracać - szepnęłam.
- Skończę papierosa i wrócimy.
- Dzięki, że ze mną poszedłeś - uśmiechnęłam się, wsadzając ręce w kieszenie kurtki.
Po chwili zadzwonił tel. Justina.
- Tak? - Tak, zaraz będziemy. - Jest bezpieczna. - Okej, już wracamy - warknął.
- Mike? - odwróciłam się do niego.
- Każe Ci już wracać.
- Dlaczego jest taki cięty na Ciebie? Zawsze byliście najlepszymi przyjaciółmi, a teraz...?
- Sprawy trochę nam się pokomplikowały.
- Czy zrobiłam coś nie tak? Że Mike nie chce, żebym w ogóle z Tobą rozmawiała? - zagryzłam wargę. - Justin...pomóż mi...nikt nie chce mi powiedzieć co się stało. - stanęłam. - Nie mam już sił, wszyscy mnie okłamują.
- Jessica, lepiej będzie jak nie będziesz tego pamiętała. Nie staraj się sobie przypomnieć - westchnął.
Pokręciłam głową.
- Wiedziałam...
- Jess...uwierz mi...nie chcesz tego pamiętać.
- Nieważne..
W połowie drogi podjechał po nas Christian.
- Cześć - uśmiechnęłam się do chłopaka i wsiadłam do samochodu.
- Siema - przywitał się Justin i uścisnął jego rękę.
- Więc...Christian...Leila to Twoja siostra? - zaczęłam.
- Ta...znasz ją? - zmarszczył brwi.
- Poznałam na imprezie, ładna i wygląda na miłą - uśmiechnęłam się.
- Bo jest miła..
- Bardzo podobna do Ciebie
- Mhmm..
- Och...pamiętasz jak zapukałes do moich drzwi z tymi laskami? - zaśmiałam się.
- Yeah. Przepraszam za tamto...byłem pijany, a nie wiedziałem, że Justin m...
- Więc Christian! Kiedy wracasz do domu? - krzyknął Justin zagłuszając chłopaka.
Blondyn niezręcznie odchrząknął i poprawił się na siedzeniu.
- Justin co? - założyłam ręce na piersiach.
- że...Justina....kolega...czyli Twój brat...ma tak ładną siostrę....
- Och! - westchnęłam i udałam, że mu uwierzyłam.
- Jesteśmy pod Twoim domem! - krzyknął szatyn uradowany.
- Dzięki - warknęłam i wysiadłam z samochodu. Na schodach siedział Mike i kończył papierosa.
- Rodzice chcą po Ciebie przyjechać - powiedział, wyrzucając niedopałek.
- Nie wracam. Mam tu parę rzeczy do załatwienia. Zresztą...skoro chodziłam tu do szkoły...to powinnam dalej do niej chodzić, a nie co chwilę zmieniać - powiedziałam ostro i weszłam do domu.

*Justin*

- Mogłeś jej od razu powiedzieć, że została porwana, a później zgwałcona! - wrzasnąłem.

- Sorry, zaskoczyła mnie...kurwa...

- Zaskoczyła?! Serio?! - wyskoczyłem z samochodu i wszedłem do domu.

- Sorry, nie zrobiłem tego specjalnie - mruknął.

- Co się stało - podeszła do nas Leila. 

- Nic - starałem się uspokoić. 

- Christian? - spojrzała wymownie na brata. 

- Leila, idź już spać. Jest już późno - szepnął.

Pokręciła głową i poszła na górę. 

- Nie chciałem, okej? - warknął.

- Następnym razem lepiej się pilnuj. 

- Pamięta mnie?

- Pamięta to co Ci powiedziała. Nie wie, że byłem z nią w tym hotelu. 

- W porządku...- kiwnął głową. - Jak się czuje? - spytał. 

- Jest dobrze...ale chce wiedzieć co tu się stało. Trochę rzeczy jej się przypomniało, ale nie ja - szepnąłem zawiedziony. 

- Daj jej trochę czasu..

- A jak sobie nie przypomni? Wiesz jak się czułem wiedząc, ze przyszła na dyskotekę z chłopakiem? w dodatku z tą suką! Pedał próbował ją kiedyś zgwałcić. Przyjechał tu raz i ją pobił. 

- Cóż...myślę, że powinniśmy wrócić do szpitala i załatwić to porządnie - uśmiechnął się lekko, zakładając ręce na piersi. 

W tym rozdziale nic sobie nie przypomniała. Niestety...musicie być cierpliwe...w końcu przypomni jej się Justin :)  To jest ostatni rozdział. Następny pojawi się po 17, bo 31 wyjeżdżam :( DZIĘKUJĘ,KURWA, ZA KOMENTARZE! JESTEŚCIE WSPANIAŁE! TAK JAK CZYTELNICZKI LOLI! KOCHAM WAS! ♥ JESTEM Z WAS DUMNA :) 

INFORMUJĘ PRZEZ ASK'A LUB TWITTER'A tutaj